باید برم دانشگاه، و این روند بعد از سه سال دیگه داره فرسایشی میشه، البته قبلش هم نمی‌رفتم، ولی خب. و خبر بدتر اینه که این رویه واحد‌های زیاد سه سال دیگه هم ادامه داره، ولی به خودم قول دادم که میشه، یعنی راهی نداره که نشه، باید انتقام رو از دانشگاهی که من رو افسرده کرد و میکنه بگیرم. از زمان‌های منقطعی که دانشگاه برام ایجاد میکنه متنفرم، اما خب باید به اینها هم غلبه کنم، شاید تو ساعت‌های خرده ریز هم بشه رشد کرد، حتما، میشه، اگه نشه فلسفه‌ی رشدکردن زیر سوال میره.